Henriëtte de Jonge
Naam: Henriëtte Havinga-de Jonge
Woonplaats: Veenendaal
Beroep en werkgever: Intern Begeleider op een christelijke basisschool, het Speelkwartier, CPOV scholen.
Nevenwerk, hobby's en/of interessen: geven van huwelijkstrainingen, zowel voor getrouwden als nog niet getrouwden.
Burgerlijke staat en evt. kinderen: getrouwd, 5 kinderen, 2 zijn getrouwd, onze enige dochter gaat 20 mei trouwen en we hebben al 2 kleinkinderen.
Een vermeldenswaardige gebeurtenis uit het leven: wonderlijk hoe ik het werkveld van het onderwijs weer ben ingestroomd, nadat ik een aantal jaren thuis voor de kinderen heb gezorgd.
We hebben gewoond op meerder plekken van het land. We zijn begonnen in Hardenberg, waar ik voor de klas stond. In die periode zijn we ook getrouwd. Samen op een flatje beginnen, 4-hoog, zonder lift. Daar is ook onze oudste geboren. Handig hoor, met een kind, boodschappen en een kinderwagen en géén lift...je wordt er heel creatief van.
We zijn al snel naar Enkhuizen gegaan, omdat Henk daar werk kreeg achter als voorlichter voor de boeren in West-Friesland. Dat was een heerlijke tijd. Een superkleine gemeente, waar we echt ervaren hebben wat het is om een gemeente te zijn. we hebben er 6 jaar gewoond, daar zijn nog 2 jongens geboren. Toen we onze dochter verwachten zijn we naar Dronten verhuisd. na een aantal jaren hebben we daar nog een zoon gekregen.
Het was een hele andere gemeente. In die jaren heb ik veel werk mogen doen voor de VBOK. Leuk en uitdagend.
In Dronten ben ik vooral gaan studeren. Eerst sociale wetenschappen aan de Open Universtiteit. Geweldig leuk om te doen. Het hield me ook fris. Ook ben ik aan het CPC (centrum voor pastorale counseling in Heverlee) 2 cursussen gaan doen over huwelijk en gezin en pastorale counseling. Hier is ook de basis gelegd voor ons werk nu, de huwelijkscursussen. Dit zijn we nu aan het uitbreiden met voorlichting aan jongeren. Al die tijd heb ik vaak invalwerk gedaan aan diverse scholen. daar leer je ook veel van. Soms nog meer hoe iets niet moet. Maar het is niet te vergelijken met een eigen klas.
Maar goed, we zijn niet in Dronten gebleven. Na 12 jaar verhuisden we naar Veenendaal. Henk's werk verhuisde naar Ede. Hij werkt nu toruwens bij DLG als procesmanager gebiedsontwikkeling. Daar wonen we al weer 13 jaar....
In Veenendaal ben ik weer het onderwijsveld gaan zoeken door eerst een cursus RT (remedial teaching) te gaan doen aan de CHE. Al snel kon ik aan het werk als IB-er (intern begeleider) en RT-er. Daarop was een opleiding tot IB-er een logische stap. Dat was een hele klus. Maar mega-veel van geleerd. Vooral over mezelf....
De kinderen vliegen nu achter elkaar het huis uit. Onze enige dochter trouwt op 20 mei a.s. Dus we zitten midden in de voorbereidingen hiervoor. Genieten van hun geluk. Net als genieten van de kleinkinderen. Het is een boeiende tijd: wat gaan je kinderen doen, hoe doen ze het etc.
maar we zijn ook de sandwichgeneratie. We hebben ook zorgen om onze ouders. Dan is het goed om te weten dat we geen zorgen voor de dag van morgen hoeven te hebben. Dat is mijn gebed ook zeer geregeld de laatste tijd.
Wat gebeurt er veel in een mensenleven als je alles gaat opschrijven. Dit is maar een korte opsomming van....er is nog veel meer van te zeggen. maar hopelijk kan dat op 13 juni. Er zijn ook veel vragen voor jullie bij me opgeborreld. Graag tot dan.
Idith de Groot
Ina Veldman
Aan de jaren op het Lyceum in Groningen bewaar ik goede herinneringen. Ik kijk er op terug als een prettige periode in mijn leven in een hele leuke stad. Na het Lyceum ging ik naar de Sociale Academie in Zwolle waar ik de studierichting Inrichtingswerk deed. Toen ik in 1978 solliciteerde, vond ik een baan als pedagogisch medewerkster in de kinderpsychiatrie in Rotterdam. Rotterdam is de stad waar ik nog steeds met veel plezier woon en waar ik ook mijn man Peter leerde kennen. Peter werkte destijds als radio-officier op de koopvaardij wat betekende dat hij langere perioden op reis was. We trouwden in 1981 en kregen drie kinderen: Thom (1982), Annemarie (1986) en Wim Jan (1988). Thom is in september 2008 getrouwd met Ragnild en zo hebben we er een dochter bij gekregen.
De jaren na ons trouwen zorgde ik voor de thuisbasis van ons gezin. Peter zat niet meer op de grote vaart, maar was soms wel weken van huis voor zijn werk als technicus in de scheepsnieuwbouw. De basisschooljaren van de kinderen stonden voor mij in het teken van allerlei vrijwilligerswerk voor kerk en school. Op een gegeven moment minderde dat vrijwilligerswerk en ben ik psychologie gaan studeren aan de Open Universiteit Nederland. Voor mijn stage en scriptie werkte ik mee aan onderzoek in een verpleeghuis, waarbij het ging om het welbevinden van de bewoners en de arbeidstevredenheid van de medewerkers. Vervolgens werkte ik zeven jaar als psycholoog in de ouderenzorg en studeerde daarnaast nog Beleid en Management voor de Gezondheidszorg. Sinds een jaar werk ik als behandelcoördinator in de jeugdzorg.
We hebben ons leven altijd als heel gezegend ervaren. We waren gezond, we genoten van ons gezellige gezin met kinderen die lekker in hun vel zaten.
Wat jullie nog moeten weten……
Tweeënhalf jaar geleden is bij mij borstkanker ontdekt met uitzaaiingen naar het bot. Uitzaaiingen zijn fout, maar op het bot goed te ´behandelen´. Na de eerste schrik en onzekerheid leek er sprake van een goede prognose. De eerste fase van de behandeling bestond uit zes chemokuren, waarna ik op hormoontherapie overstapte. Ik bleek positieve hormoonreceptoren te hebben d.w.z. dat het slikken van hormonen de ziekteactiviteit kon onderdrukken. Indicator voor ziekteactiviteit is de tumormarker die elke drie maanden n.a.v. bloedonderzoek wordt bepaald.
Vanaf najaar 2008 liep de tumormarker langzaam op en waren er meer aanwijzingen in de uitslagen van het bloedonderzoek dat de medicatie aan het uitwerken was. Een botscan liet zien dat er nieuwe activiteit was en in december ben ik op hormonen met een andere werking overgestapt. Bij de eerstvolgende controle begin maart 2009 was niet zichtbaar of de medicatie werkte. Vier weken later waren de uitslagen stabiel en leek de medicatie aan te slaan, maar maandag jl. was de tumormarker behoorlijk gestegen. Dat betekent dat er ziekteactiviteit is en ik op een ander middel moet overstappen. Volgende week de uitslag van een longfoto en een nieuwe botscan. Zolang er geen uitzaaiingen naar andere organen zijn, wordt hormoontherapie toegepast.
Tweeënhalf jaar leven met kanker is een directe confrontatie met de eindigheid van het leven. De ene keer gaat het goed omdat ik er niet zoveel aan denk of aan word herinnerd, terwijl een andere keer het toch verdrietig doet. Het leven is niet als vanzelfsprekend meer. Eén grote troost: ook in deze omstandigheden weten we ons gedragen door onze hemelse Vader en de gebeden van velen.
Ina van Wijk-Veldman
Rotterdam, 23 mei 2009
Jaap Aardappel
Naam: Jaap Aardappel
Woonplaats: Groningen
Beroep en werkgever: Eigen onderneming: Scoperta
Nevenwerk, hobby's en/of interessen: Lezen (Geschiedenis / Filosofie); Motorrijden;
Burgerlijke staat en evt. kinderen: Getrouwd met Alie Kloosterman en 4 kinderen
Website-adres: www.scoperta.nl
Een vermeldenswaardige gebeurtenis uit het leven:
Het leven bestaat uit een lange reeks van gebeurtenissen die in het persoonlijk vlak veelal vermeldenswaard zijn. Hier wordt natuurlijk bedoeld om een gebeurtenis te noemen die je kunt delen met anderen. Ik ben graag op voorhand bereid om in een persoonlijk gesprek met deze of gene wat herinneringen te delen die betrekking hebben op die momenten in het leven die je er bij bepalen dat niets in het leven vanzelfsprekend is.
Laat mij iemand citeren die het zo onder woorden heeft gebracht:
"Het leven kán achterwaarts begrepen worden, maar het moet voorwaarts geleefd worden".
Tot ziens op 13 juni 2009!
Jaap Blom
Jaap Boersma
|
Na het examen in 1974 werd de wereld heel anders. Niet altijd even leuk maar wel boeiend. Verveling is er zelden geweest. Ik heb, om het in vogelvlucht te schilderen gestudeerd, geleefd en gewerkt maar de verhouding was soms moeilijk en zoek. Even een tabelletje:
Ondertussen privé ook nogal wat begonnen: |
|
Sport is steeds belangrijker voor me geworden. Als ik een aantal dagen niet heb kunnen fietsen of desnoods lopen wordt ik chagrijnig. Ik geniet van duursport en kan dan ook tot rust komen. Als illustratie van de moeilijke verhouding tussen privé en werk en geloof: ik heb 3 jaar geleden een sabattical genomen van een half jaar en die periode grotendeels op de fiets doorgebracht. Een zware maar heerlijke tijd. Na afloop en een acclimatisatie voel ik me weer herboren. God is nog steeds heel belangrijk voor me maar de kerk een heel stuk minder. Daar heb ik weer een nieuwe sabattical voor nodig denk ik... En dat God belangrijk voor me is komt vooral omdat ik - lees jij - belangrijk voor God ben. | |
Jan de Groot
|
|
|
|
Woonplaats: Zoetermeer Direct na het eindexamen ben ik begonnen met de rechtenstudie in Groningen. Daarnaast bleef ik mij vader helpen met zijn veehouderijbedrijf. Feitelijk studeerde ik daardoor "op halve kracht". Na ruim 5½ jaar rondde ik mijn studie af en op dat moment stopte mijn vader met het bedrijf en verkocht hij het. Voor mij dus het moment om echt mijn eigen weg te gaan. Direct na mijn afstuderen ( 1 juli 1980) ben ik gaan werken op het Ministerie van Economische Zaken. Eerst in een juridische functie, al gauw werd ik leidinggevende. Dat heb ik jaren volgehouden. Kort voor de eeuwwisseling ben ik overgestapt naar het Ministerie van Financiën, niet meer als leidinggevende, maar als senior beleidsmedewerker. Dat ben ik op dit moment nog. Het is altijd weer spannend wat er gebeurt en hoe we daarop we moeten reageren. In mijn functie zit ik dicht op de politiek en dat zorgt ervoor dat er "never a dull moment" is. Het is wel aardig dat een klasgenoot van destijds, George Lex Nieboer ook op Financiën werkt, zij het in een totaal andere tak van sport. Daardoor is er bij mij min of meer continu een gevoel van reünie….. Kort na mijn verhuizing naar Den Haag heb ik de vrouw ontmoet (een Zeeuwse) met wie ik in 1982 ben getrouwd. We gingen wonen in Zoetermeer en - na enkele verhuizingen - daar wonen we nog steeds. Dichtbij mijn werk en geen heimwee naar het noorden, ook nooit gehad. Ik ben dus een echte Randstedeling geworden, voor wie na Amersfoort "de lange leegte" begint….. In de afgelopen jaren zijn mijn beide ouders overleden, dus de binding met Friesland is daardoor nog verder verminderd. Na 7 jaar huwelijk kregen we een zoon en daar is het ook bij gebleven. Hij treedt – zonder dat ik daartoe heb aangezet – in de voetsporen van zijn vader: hij studeert rechten in Leiden, momenteel tweedejaars. Vanwege het feit dat hij destijds leerling was van de GSR ben ik sinds 2006 lid van het bestuur van die school. De afgelopen tijd heeft me dat veel tijd en aandacht gekost. In Zoetermeer ben ik altijd actief geweest binnen de GKV o.a. als ouderling, maar ook als penningmeester. Voor ons is reizen en trekken een aangename bezigheid. Al jaren hebben we een caravan waarmee we bijna elk deel van Frankrijk wel hebben bezocht. Toen ik 50 werd hebben we die verjaardag gevierd in de VS. De laatste jaren gaan we ook regelmatig op stedentrip. Daardoor heb ik als hobby het maken van reisverslagen op internet. Waar mogelijk maken wij een reisverslag tijdens ons verblijf in het buitenland. Voor de liefhebber, zie www.janenjo.nl |
||
Janwillem van de Berg
Ik hoop dat het volgende voldoende is:
na de middelbare school twee keer uitgeloot voor de studie geneeskunde,
daarom eerst een jaar economie en later rechten. Uiteindelijk in Groningen
de studie geneeskunde. Na een periode van dienstplicht (als militair arts in
Zuidlaren) de vervolgopleiding tot longarts, ook in Groningen.
Vanaf 1991 tot 2001 als longarts in het Ruwaard van Putten ziekenhuis te
Spijkenisse, sinds 2001 werkzaam als longarts in het ziekenhuis Bronovo te
Den Haag.
Inmiddels bijna dertig jaar getrouwd met Alice Gort. We hebben samen drie
kinderen, namelijk Janwillem (naar zijn opa), Jeanine en Marjoke. We wonen
met veel plezier in Hellevoetsluis. Tuinieren en knutselen zijn de
uitlaatkleppen.
Janna Modderman
Na het atheneum heb ik aan de analistenschool te Groningen de opleiding HNWO gevolgd. Vervolgens heb ik een baan gevonden op de afdeling immunologie van het laboratorium voor de volksgezondheid in Leeuwarden. In 1996 ben ik verkast naar het klinisch chemisch laboratorium, bij het MCL, om daar onderzoek te gaan doen naar leukemiëen en lymfomen. In dit werk zit een stuk uitdaging om de diagnose boven water te halen maar ook een stuk spanning, want je hebt meestal met ernstig zieke mensen te maken.
Vanaf dat ik in Leeuwarden begon te werken ben ik daar ook gaan wonen.
Ik ben nog steeds lid van de GKV. Net als veel andere leden van de kerk heb ik diverse functies vervuld. Maar mijn hart gaat uit naar de jeugd. Vijftien jaar lang heb ik een meisjesvereniging geleid. Nu ben ik mentor van United, een samenvoeging van catechisatie en jeugdvereniging. Het is mooi werk om de jongeren te begeleiden in hun geloofsleven.
Mijn burgerlijke staat is ongehuwd, wat ik nog steeds jammer vind. Wel geniet ik enorm van veel neefjes en nichtjes die regelmatig contact onderhouden met ‘t’ Janna.
Mijn hobby’s zijn lezen, kaartjes maken en fietsen.
Een reünie lijkt me geweldig leuk en ik hoop jullie daar, onder de jacobitische voorwaarde, te ontmoeten.
Joke Titsing
|
Naam: Joke Versteeg Woonplaats: Beemte Broekland Beroep en werkgever: Op dit moment heb ik geen werkgever. Voorheen was ik lijstenmaker en laborant. Nevenwerk, hobby's en/of interessen: Ik heb geen specifieke hobby maar alles op het gebied van werken met je handen heeft mijn interesse: werken in de tuin, klussen in huis en naaiwerk. Verder hou ik me bezig met 'photoshop'en fotograferen. Ik volg ook nog Hongaarse lessen om te kunnen communiceren met onze Hongaarse vrienden in Roemenië. (zie Nico) Burgerlijke staat en evt. kinderen: getrouwd met Nico. Onze 5 kinderen wonen allen in een andere woonplaats. |
|