Woonplaats: Hoofddorp.
Beroep: Ik heb samen met een vriendin een webdesign bureau opgezet, Galatea Webdesign. Zie  galatea.me. Tevens nog aan de studie om (ook) ingewikkelder websites te kunnen maken.
Burgerlijke staat: weduwe.

Na ons examen ben ik in Wageningen niet-westerse sociologie gaan studeren. Ik heb er ettelijke jaren over gedaan om te ontdekken dat ontwikkelingshulp voor de felle idealiste van toen eigenlijk niets was. En sociologie is een leuke hobby, maar als vak vond ik het ook niets. Ik ben wel weggeweest, heb in Indonesië en Sri Lanka gewerkt, maar ik heb de studie niet afgemaakt.

Daarna ben ik in Amsterdam in fabrieken en magazijnen met mijn handen gaan werken. Leuke tijd, veel rare mensen ontmoet, ook lekker rustig. Tijd om weer stevig op mijn poten te komen staan. Daarna nog door een heel rijtje beroepen gevlinderd, ik verken graag onbekende gebieden. Computers werd wel een vaste factor.

Ondertussen een lieve man ontmoet die gelukkig wat praktischer was dan ik. Vier jaar geleden werd er (uitgezaaide) darmkanker bij hem vastgesteld, wat een soort doodvonnis is. Vorig jaar is hij overleden. Het was niet alleen een zware tijd. We konden intens van alles wat we nog hadden genieten; het bracht ons dichter bij elkaar; het gaf ook de vrijheid ons te ontdoen van alles wat tot dan toe belangrijk leek maar het niet was. Toch wens ik het natuurlijk nog niemand toe. Na zijn dood kreeg ik nog zonnecollectoren op mijn dak. Had mijn man geregeld, hij bleef aan de toekomst denken, ook toen hijzelf geen toekomst meer had.

Ik was al een tijdje bezig websites te maken. Leuk werk, maar ze werden zo lelijk. Vorig jaar heb ik daarom een professionele opleiding gedaan met ook aandacht voor grafische vormgeving. Ik heb daar een vriendin aan overgehouden die in het ontwerpen fantastisch is. (Het blijft mijn zwakke punt, hoewel ik na vlijtige arbeid vooruit ga). Omdat ik heel goed kan goochelen met codes bundelen we de krachten.
We hebben samen een bedrijfje opgestart, zie de bovenin vermelde website. (Ook als je niet wilt kijken stel ik het op prijs als je toch even klikt, want dat is goed voor mijn google-ranking). Helaas krijg je voor de eenvoudiger websites concurrentie van het handige neefje die ook zoiets wel kan maken. Dat ziet er dan niet uit, maar och, de ether is vergeven van lelijke websites. Dus nu ben ik tegelijk hard aan het studeren op websites die dat handige neefje niet kan maken. Met programmeren en databases.

Naam: Gerdien van der Meer

Woonplaats: Oudemirdum (ligt in Friesland onder Balk)

Beroep en werkgever: diëtist, werkzaam voor 32 uur in het Antoniusziekenhuis in Sneek

Nevenwerk, hobby's en/of interessen: Ik heb tot 1999 full- time gewerkt, met daarnaast een gezin met kinderen is er geen/weinig tijd over voor hobby’s. In 1999 heb ik een herseninfarct gekregen, waarvan ik na revalidatie goed hersteld ben, maar waardoor ik uiteindelijk wel minder werk (32 uur). Nu is er misschien wel meer tijd voor hobby’s, maar het is zoeken naar nieuwe mogeljkheden. Die heb ik trouwens wel gevonden: ook ik zing in een koor! En ik heb een oude liefde teruggevonden: muziek, met name Händel en in mindere mate Bach, inmiddels niet meer zelf ten gehore brengend op de blokfluit, maar nu luisterend in de luie stoel door anderen op CD gezet of in de concertzaal.

Burgerlijke staat en evt. kinderen: in 1983 gehuwd, inmiddels sinds ruim 2 jaar gescheiden, 3 kinderen: 1 dochter van bijna 25 (woont al sinds bijna 7 jaar in Nijmegen, studerend) en 2 zonen, de middelste van 23 nog thuiswonend, en de jongste van 19, in staat van verhuizing en studerend in Leeuwarden. De middelste zoon heeft het syndroom van Asperger (een autistische stoornis met normale intelligentie), hij heeft helaas door zijn stoornis het VWO niet met een diploma kunnen afronden en hij verwacht binnenkort te verhuizen naar een woonplek met intensieve begeleiding in de hoop dat hij ook een levensvervulling kan vinden waarin hij zijn "talenten" kan gebruiken. Ook blijkt mijn toenmalige echtgenoot een autisme- verwante stoornis te hebben, wat een belangrijke rol heeft gespeeld bij het uiteindelijk mislukken van de relatie.

Een vermeldenswaardige gebeurtenis uit het leven:

Ik ben onder de indruk van de levensverhalen van mijn oud- klasgenoten. Het leven is ons niet voorbijgegaan om zo maar eens te zeggen. Maar daarover kunnen wij op de reünie elkaar veel meer vertellen. Ik liep tijdens mijn middelbare schoolperiode al aan tegen het volgens vast lijnen/patronen denken van de gereformeerd-vrijgemaakte kerk/school. Dat heeft er uiteindelijk toe geleid dat ik in ongeveer 1980/1981 uit "de kerk" ben gestapt. Met veel pijn en moeite, en niet beseffend dat ik daarmee ook mijn sociale netwerk abrupt kwijt was. Ik voelde en voel dat soms nog het "er niet meer bij horen", dat heeft me ook lange tijd laten twijfelen over mijn bijdrage aan de "reunie"verhalen. En over de vraag of ik überhaupt naar de reünie zou gaan. Gelukkig is er herkenning in jullie verhalen. Ik ben jullie, mijn oud- klasgenoten, dankbaar voor jullie openheid.

Wat ik mij nog herinner van vroeger is dat ik als meisje in een beta- klas samen met Ivonne Scholma, me toch enigszins verloren voelde op school. Ik had niet veel aansluiting bij Ivonne, en door mijn "afwijkende" vakkenpakket (Duits i.p.v. Engels) had ik nu eens les met de b- kant van het Atheneum en dan weer met de alfa’s van het gymnasium. De klassenavonden waren ook altijd reuze spannend, volgens mij zat ik altijd maar verlegen te zijn, vol bewondering voor mijn populaire klasgenoten. Natuurlijk een herkenbaar puberaal verschijnsel (jammer dat dit besef te laat komt!). Over mijn leerprestaties zullen we het maar niet hebben, zij het dat mijn grootste overwinning het slagen voor het eindexamen was, met een voldoende voor Latijn. Ik kreeg immers altijd proefvertalingen terug met een -4 of -7, zoveel fouten had ik. Nog steeds trots ben ik op het feit dat ik het voor elkaar kreeg om in mijn proefvertaling Latijn Hannibal in omgekeerde richting over de Alpen te laten trekken! Nu kan ik erom lachen, maar dat was toen wel anders.

In 1974 heb ik jullie uitgezwaaid van het GLG. Ik heb er een jaar extra over gedaan en in 1975 met succes mijn VWO gehaald.

In afwachting van mijn militaire diensttijd ben ik aan het werk gegaan bij de Rabobank in Assen. En binnen een jaar werd ik zandhaas bij de infanterie. Dat was best een enerverende tijd. We werden ingezet rondom de treinkaping in De Punt en de gijzeling van de school in Bovensmilde.

Na mijn diensttijd weer bij de bank terechtgekomen en via allerlei tussenstappen werd ik in 1986 afdelingshoofd bij de Rabobank in Wezep en verhuisden (inmiddels) wij naar de kop van de Veluwe. We wonen er met veel plezier. Vanaf 1991 heb ik mij op het hypotheek- en pensioenadvies gericht. Maar eind 2008 heb ik ander werk moeten zoeken en ben op een administratiekantoor terecht gekomen, waar het mij absoluut niet bevalt. Momenteel zoek ik dus ander werk.

In oktober 1982 ben ik getrouwd met Marja Brand. En wij zijn nog steeds gelukkig met z’n beiden. Zij werkte in die tijd bij de ABN en ik bij de Rabo; in de plaatselijke krant werd over ons gesproken als een gefuseerd bankstel. Wij hebben 5 kinderen. Onze oudste Henk studeerde in Groningen, werkt bij Logica en woont samen met zijn vrouw Eja in Arnhem. In oktober verwachten zij hun 1^ste. Erik onze 2^de zoon woont in Wezep met Margriet zijn vrouw. In november hopen zij hun 2^de kind te krijgen. Erik heeft een eigen edelsmederij. Hij ontwerpt en maakt sieraden (www.edelsmederij.eu). Onze dochter Anneke heeft de opleiding muziektherapie gedaan in Arnhem. Ze is getrouwd met haar man Barry en zij wonen ook in Wezep. Ze hebben een zoon en verwachten begin november de tweede. Otto onze jongste zoon studeert in Delft aan de TU voor industrieel ontwerper. En onze jongste Diewerke zit op HAVO 5, heeft een sabatical noodgedwongen ingebouwd vanwege Pfeiffer, gaat dus volgend jaar weer HAVO 5 doen en wil daarna aan de Hogeschool Utrecht de studie doventolk volgen.

Kortom we genieten van elkaar, onze kinderen en kleinkinderen. In onze vrije tijd genieten we van onze wandelingen (hier in Nederland of in de bergen), van een goed boek, muziek en een goed glas. We spreken elkaar op de 13^e juni. Tot dan!

Harry

Na het eindexamen in 1974 ben ik in Groningen Nederlandse taal en letterkunde gaan studeren. Ik ben aan de studie begonnen omdat literatuur mijn belangstelling had en niet direct met het idee om leraar te worden. Maar dat is er toch van gekomen. In 1979 ben ik als leraar Nederlands begonnen aan de Gereformeerde Pedagogische Academie Albertus Zijlstra in Groningen en inmiddels ben ik al bijna dertig jaar in die functie werkzaam. In de beginjaren heb ik ook nog een aantal uren lesgegeven aan het Gereformeerd Lyceum in Groningen om op die manier aan het eind van de maand nog wat geld over te houden. In 1984 verhuisde de PA naar Zwolle en ik ben in Hasselt gaan wonen.

Al die jaren heb ik met veel plezier lesgegeven aan de PABO, die inmiddels deel uitmaakt van de Gereformeerde Hogeschool. Ik geef nog 1 tot 2 dagen in de week Nederlands, voornamelijk aan de deeltijdopleiding. Daarnaast ben ik verantwoordelijk voor kwaliteitszorg en fungeer als projectleider, stagebegeleider en begeleider van basisscholen op het gebied van taalonderwijs. Met literatuur houd ik me in mijn vak eigenlijk niet meer bezig; ik heb me meer gespecialiseerd in de taaldidactiek. Hierover heb ik in de loop der jaren een stuk of 8 boeken geschreven die op veel Pabo’s in Nederland gebruikt worden. Ook heb ik meegewerkt aan taalmethodes voor het basisonderwijs. Al met al heb ik ondertussen al een stuk of vijftig titels op m’n naam staan.

Op de middelbare school was ik al actief in het schrijven van artikelen en verhalen voor de Brulboei en het schrijven is eigenlijk altijd een hobby van me gebleven. Naast studieboeken heb ik ook veel lied- en cabaretteksten geschreven. Ik heb al die jaren veel aan cabaret gedaan: op de studentenvereniging, op de feestavonden van het PaasVolleybalToernooi, op verkiezingstournees van het GPV of gewoon ergens in een zaaltje achter de kerk. Gitaarspelen is een andere hobby van me. Bijna elke avond speel ik op één van de vier gitaren die in de kamer staan, gewoon op m’n gevoel om de beslommeringen van de dag even weg te spelen. Nu de kinderen de deur uit zijn, ben ik de laatste jaren samen met m’n vrouw meer gaan reizen. Heerlijk wandelen en zonnen en gewoon genieten van elkaars nabijheid.

In 1978 ben ik getrouwd met Marian van den Brink en we zijn na meer dan dertig jaar nog steeds heel gelukkig met elkaar. We hebben drie dochters en een zoon. Alleen onze zoon woont nog thuis, de rest is getrouwd of woont op zichzelf. We zijn nog steeds lid van de vrijgemaakte kerk in Hasselt, maar als de vrijgemaakte kerk is veranderd, dan zijn we zelf zo mogelijk nog harder veranderd. We hebben niet meer zo veel met kerkdiensten, misschien heb je er na vijftig jaar te veel van meegemaakt.

In meer dan vijftig jaar blijft niemand gespaard voor tegenslagen en de wonden van het leven. Ook wij hebben het nodige meegemaakt, met de kinderen, in de familie, ik ben drie keer aan mijn hart geholpen, maar wat overblijft is toch een gevoel van dankbaarheid.

Woonplaats: Groningen

Beroep en werkgever:

In augustus 1974 ben ik als wiskundig medewerker aan de slag gegaan bij AGO levensverzekeringen in Leeuwarden. Ik woonde toen in Ureterp. Na mijn militaire dienstplicht te hebben vervuld in 1976/77 (gewondenverzorger) verder gegaan bij de AGO-levensverzekeringen op één afdeling samen met Andries Slager. In 1981 verhuisd naar Apeldoorn in dienst van de Verzekeringskamer (thans DNB). In 1989 verhuisd naar Groningen en gaan werken bij PTT Pensioen als kandidaat-actuaris. Mijn studie voor actuaris had ik hier willen afronden; dat is er niet van gekomen. Inmiddels heet PTT Pensioen TKP en is overgenomen door AEGON. Nu ben ik Actuarieel medewerker bij TKP/AEGON in Groningen alwaar ik mijn kamer sinds enkele jaren weer deel met oud-klasgenoot en oud-collega Andries Slager.

Nevenwerk, hobby's en/of interessen:
Veel van mijn vrije tijd steek in mijn tuin (zie foto) en uiteraard mijn vrouw en (klein)kinderen

Ik ben al bijna 30 jaar gehuwd met Sinetta Hummel. Wij hebben 5 zoons (Derk 29, Jetse 28, Geert 26, Johan 24 en Tijme 21) en 1 dochter (Jannie 18) en inmiddels 3 kleinkinderen. De vier jongste kinderen wonen nog thuis; de oudste twee hiervan staan op het punt het ouderlijk huis te verlaten.

Een vermeldenswaardige gebeurtenis uit het leven:
Elf jaar geleden (20-4-1998) heb ik een hartoperatie ondergaan waarbij 4 omleidingen zijn aangelegd.